Ödeme hizmetlerine ilişkin 2009 senesinde Avrupa Birliği ile İzlanda, Norveç ve Lihtenştayn’da uygulanmaya başlayan 2007/64 sayılı Avrupa Birliği Ödeme Hizmetleri Direktifi (“PSD1”) ile ödemeler alanında bankalara rakip olacak ödeme hizmeti sağlayıcılarının mevzuatsal dayanağı oluşturulmuştu. PSD1’in kapsamını geliştiren PSD2 ise 12 Ocak 2016 tarihinde yürürlüğe girerek açık bankacılık kapsamındaki iki yeni ödeme hizmetine yasal zemin kazandırmış oldu :⠀⠀
⠀
(1) Ödeme Başlatma Hizmetleri (Payment Initiation Services-“PISP”): Kullanıcının talebi ile bir başka ödeme kuruluşunda bulunan hesabına ilişkin olarak ödeme emri başlatılması; ve⠀⠀
⠀
(2) Hesap Bilgisi Hizmetleri (Account Information Services- “AISP”): Kullanıcının diğer ödeme kuruluşlarında bulunan bir veya birden fazla hesabına ilişkin olarak konsolide bilgilerin çevrim içi olarak sağlanması. ⠀⠀
⠀
PSD2’nin getirdiği en büyük yenilik olan açık bankacılığa ilişkin hizmetlerin uygulanmasında Birleşik Krallığın öncülük ettiğini söylemek yanlış olmayacaktır. ⠀
⠀
Yeni mevzuatsal düzenlemeler ve düzenleyici otorite ve sektör birliklerinin önderliği ile de son dönemde farklı ülke mevzuatlarında da yerini bulmaya başladı. Açık bankacılık hizmetinin yaygınlaşabilmesi için, bankalar tarafından veri paylaşılması, Avrupa Birliği’nde olduğu gibi açık bankacılık alt yapısının düzenlendiği Japonya ve Meksika gibi bazı ülkelerde de zorunlu tutuluyor. Bununla birlikte ABD, Çin, Arjantin, Singapur, Hong Kong ve Güney Kore gibi ülkelerde bu paylaşım teşvik edilmekle birlikte, bir zorunluluk olarak öngörülmüyor. Paylaşım için kullanılacak olan API ve benzer kanallara ilişkin standardizasyon konusunda ise Fransa, Almanya, Polonya gibi bazı Avrupa Birliği üyesi ülkelerin kendi standartlarını oluşturarak Birleşik Krallığı takip ettiğini görüyoruz.
İlginizi çekebilir: Açık Bankacılık Rehberi : Açık Bankacılık Nasıl Doğdu
